ماکارونی، قهرمان دوی ماراتون خوابگاه (طنز)

ماکارونی، قهرمان دوی ماراتون خوابگاه

سیاست­ های خوابگاهی ارتباط شدیداً متقابلی با سرو غذا دارد و در میان غذاهای گوناگون ماکارونی با رشته­ های بلند قامت و رعنای خود رنگ و لعاب دیگری دارد. داغ عشقی که تا ابد روی سینه­ ی دانشجویان حکاکی شده خواهد ماند. ماکارونی یا ماکارون نقش اول ماجرا و اختتامی بر جنجال ها و شورش­ های خوابگاهی­ است. آن­گونه که در دو روز آخر هفته با مرحمت دست اندرکاران دانشگاه از سرو غذا در سلف ممانعت شده و این قدرت اختیار و تنوع انتخاب را به دانشجویان واگذار کرده ­اند که از این حیث ما وام­دار وجود با برکت آنان بر سر سفره­ هایمان هستیم؛ لذا همه جوره دعا گوی انتصابات این عزیزان هستیم. دو روز و چهار وعده­ ی غذایی، صبحانه پیش­کش. بحث و گفتمان در میان صاحب نظران اهالی هر کلبه­ ی خوابگاه برپا می­ شود. زیبایی این بحث­ ها این است که همیشه ماکارون گیسو طلا رقبای خود را کنار زده و با شکوه همه­ ی دانشجویان را محو تماشای خود می­ کند. من چون که خودم از ماکارونی متنفرم بنا به تصمیم جمع از نطق کردن سر باز می ­زنم. در چهره­ ی دوستان هم اخمی حاکی از انتخاب دگر بار ماکارون برای ریاست مجلس سنا دیده می­ شود؛ اما به طرز عجیبی هیچ کدام به مخالفت دهان نمی­ گشایند. انگار سنگ را بسته و سگ را گشاده اند . فلسفه­ ی این ماکارون چیست را خدا می­داند و بس. وقتی اسمی از نام برده به گوش همگان می­رسد انگار نوای صوتش دانشجویان بخت برگشته را جادو می­ کند و حالا از سر مخالفت یا هر چیز دیگری همه سکوت اختیار می­ کنند و حرفی برای گفتن ندارند. آن­جا است که باید گفت: آوازه­ ی چشمان تو هر دانشجویی را به زانو در می­ آورد. چهار وعده­ ی پشت سر هم ماکارونی. وای به حال این که روز دیگری در هفته تعطیل رسمی باشد؛ یعنی همین آش است و همین کاسه... .

امید شجاعیان