شوریده
شوریده
چه سخت است که از پنجره ی خیالت رو به تجلی باورهایت بایستی و از کرنش های درونت به وادی عشق پناه ببری اما از آشوب های سردرگریبان زندگانی ات رهایی نیابی ....
چه سخت است که در اندیشه ی فردا با تمامی باید ها و نبایدهایش به یک باره غرق در حوضی به عمق صدای خروشان ماهیان تنگ نقاشی شوی و دودمان امروزت را بر باد دهی ....
چه سخت است که از روزنه ی عشق به گذشته ی شیرینی که خاطرات بر جای نهاده غبار حسرت و غوغای احساس را نظاره گر باشی و تمامی همدردیت جز آهی بر پیکره ی گذشته نباشد ....
چه سخت است که در دنیایی غوطه ور شوی که فریادهای زمانه در آن خفته باشد و در سکوت وهم سر از ریزش برگ درختان سرخ آغشته به فساد و تباهی درآوری ....
چه سخت است که طبیعت رنگ بر رخساره اش را به سرخاب تصنعی ترجیح دهد و فخر این رسوایی را بفروشد و زلالی آب با رنگدانه ها ی هفت رنگ به نشان زینتی، رنگین کمانی پنهان شود ....
چه سخت است که گام های خورشید از آسمان پر بکشد و ما به تماشایش بنشینیم و از تار شدن لحظات زندگی لذت ببریم ....
چه سخت است که دل خوش به زنده بودنیم
غافل از این که خیلی وقت است که مرده ایم ....
امید شجاعیان
مه ناز
