یک طرفه

یک طرفه

یک طرفه

می گویند هر شهری از ازل گاه خود تا به  کنون هزاران راز های نهفته دارد. کوچه هایی که تا دیروز زیر گام های خاطرات 

کاشانه ای داشت امروز چه بی مهابا گرد و غبار تنهایی، آنها را خانه به دوش شهر گردانده است. چتر هایی که خیس باران

نگاه تو بودند امروز حتی نای باز شدن را هم ندارند. چه بر سر این شهر آمده که تمدنش با دل هایی آکنده از سکوت خو

گرفته و پیکره اش را به بادی یک طرفه در خیابان معروف شهر سپرده و در بیکران آسمان سایه ای را بر بالین خویش گمارده

است؟!کاش می شد ستارگان شب از دل روز بیرون می آمدند و دست یک طرفه ی زمین را می گرفتند. اما ما دل خوش به

این یک طرفه، مسیر های دیگر را با خطی قرمز سوا کردیم تا بلکه خستگی های دل های سردمان را هفته ای یک بار، آن

هم فقط پنج شنبه شب ها در آن بشوییم. هیچ کس خبر از دل های یک طرفه و روزگار این خیابان ندارد. روزگاری که به جای

هفت روز هفته با هفت قلم نقاشی میز غذا و هفت شاخ نبات با هفت قلم آرایش در هفت باغ معروف شهر تنها در یک

خیابان با دست های خالی خیمه زده. بی شک دست های پینه بسته ی این خیابان با این سنگ صبوری و غرور مردانه اش

می ارزد به تک تک این خیابان ها و باغ های شهر. باغ هایی که شاخ نبات هایش هر روز رنگ و لعاب دیگری می گیرند و

دست در دست دیگری دارند هیچ وقت هیچ سقفی آنها را از آفتاب سوزناک در امان نخواهد گذاشت. این ترم هم در زیر بال

هایت که سایه را بر تمامی اهالی یک طرفه به یک میزان گستراندی سپری شد و کسی از تو قدردانی نکرد... 

از تو برای تک تک لحظاتی که در کنارت زندگی کردن را آموختم قدردانم... از این که با تمام یک طرفه بودنت درد دل های همه

را شنیدی و اجابت کردی و در آخر خودت یک طرفه و تنها ماندی قدر دانم... من به عشق یک طرفه ی تو ایمان دارم

خداحافظ یک طرفه...

امید شجاعیان